Pisałam niedawno na blogu o tym, iż Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł*, że ukryty monitoring wizyjny może być dopuszczalny. Pod warunkiem jednak, że będzie zainstalowany z powodu podejrzeń poważnych uchybień pracowniczych oraz ryzyka powstania dużych strat po stronie pracodawcy.
Na reakcję polskiego Urzędu Ochrony Danych Osobowych nie musieliśmy czekać długo. Oficjalnie podtrzymał swoje stanowisko na ten temat – w Polsce ukryty monitoring jest niedopuszczalny. Nawet zatem podejrzewając pracowników o kradzieże sprzętu budowlanego z placu budowy, nie wolno Ci skorzystać z takiego rozwiązania.
Osobiście nie zgadzam się z takim podejściem. Jestem jednak przekonana, że UODO niespecjalnie się tym przejmie 🙂 Więcej na temat orzeczenia ETPC, które wskazuje wyjątki dla ukrytego stosowania monitoringu wizyjnego znajdziesz w artykule umieszczonym tutaj.
Będę się przyglądać temu zagadnieniu, bo problem jest wielowymiarowy, a UODO mocno się usztywnił w tym zakresie, nie bacząc na interesy pracodawcy.
Monitoring wizyjny w oparciu o art. 22(2) k.p.
Polski UODO w swoim stanowisku odwołuje się do art. 22(2) kodeksu pracy. Według niego reguluje on kompleksowo zasady stosowania monitoringu w zakładzie pracy. Nie ma zatem mowy o żadnych wariacjach na temat możliwości stosowania ukrytego monitoringu.
Zgodnie z art. 22(2) kodeksu pracy:
„Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pracowników lub ochrony mienia lub kontroli produkcji lub zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, pracodawca może wprowadzić szczególny nadzór nad terenem zakładu pracy lub terenem wokół zakładu pracy w postaci środków technicznych umożliwiających rejestrację obrazu (monitoring).”
Gdzie można a gdzie nie można monitorować?
Tak wprowadzony monitoring nie może obejmować pomieszczeń udostępnianych zakładowej organizacji związkowej, ani też co do zasady pomieszczeń sanitarnych, szatni, stołówek oraz palarni.
Wyjątkowo można go wprowadzić w ww. pomieszczeniach jeśli będzie to niezbędne do realizacji celu, dla którego go założono i jednocześnie nie naruszy to godności oraz innych dóbr osobistych pracownika. Monitoring pomieszczeń sanitarnych wymaga uzyskania uprzedniej zgody zakładowej organizacji związkowej, a jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – uprzedniej zgody przedstawicieli pracowników wybranych w trybie przyjętym u danego pracodawcy.
Nagrania z monitoringu
Nagrania obrazu z monitoringu mogą być przetwarzane wyłącznie do celów, dla których je zebrałeś. Pamiętaj, że chodzi tylko i wyłącznie o monitoring wizyjny. Nie wolno ci rejestrować dźwięku. Tak zebrany obraz możesz przechowywać jedynie przez okres nieprzekraczający 3 miesięcy od dnia nagrania. Po upływie tego terminu musisz takie nagrania usunąć.
Cele, zakres oraz sposób stosowania monitoringu w zakładzie pracy powinieneś ustalić co do zasady w regulaminie pracy. Jeśli nie jesteś zobowiązany do jego ustalenia, sposób stosowania monitoringu powinieneś umieścić w obwieszczeniu.
O czym jeszcze pamiętać?
Jako pracodawca powinieneś poinformować swoich pracowników o wprowadzeniu monitoringu wizyjnego nie później, niż 2 tygodnie przed jego uruchomieniem. Ponadto zawsze przed dopuszczeniem do pracy nowego pracownika powinieneś pisemnie poinformować go o celu, zakresie oraz sposobie stosowania monitoringu.
Pamiętaj również o oznaczeniu pomieszczeń i monitorowanego terenu. Oznaczenie powinieneś wykonać w sposób widoczny i czytelny. Możesz użyć do tego odpowiednich znaków lub ogłoszeń dźwiękowych. Powinieneś wykonać takie oznaczenia nie później niż dzień przed uruchomieniem monitoringu wizyjnego.
Obowiązek informacyjny
Nie zapomnij również o realizacji tzw. obowiązku informacyjnego z rozporządzenia RODO. Najlepiej prostym i zrozumiałym językiem poinformuj swoich gości, iż na terenie zakładu pracy (czy też placu budowy) stosujesz monitoring.
Jak to wykonać? UODO przygotował instrukcję, jak informować o monitoringu wizyjnym – żeby się z nią zapoznać zajrzyj tutaj. Przyda ci się, jeśli będziesz to robił po raz pierwszy.
* wyrok z dnia 17.10.2019 r. w sprawie López Ribalda i inni przeciwko Hiszpanii
